Naar de markt en stukje fietsen

Zaterdag 8 oktober

Gisteravond lang beIg geweest met het blog want had nog niets op papier staan, geen tijd!

Vanmorgen bewolkt toen we opstonden maar het was niet koud, 19 graden in de Camper.

Om ons heen waren toch wat donkere luchten en heb alvast wat opgeruimd want morgen is de bedoeling om weer een stukje verder te gaan.

Er is markt in het dorp en na de koffie daar heen gegaan. We Ouden op de fiets maar Bep haar band stond weer leeg en zijn we gaan lopen. De markt stelde niets voor, een groentekraam, kaas en kip aan het spit. Er stonden wel mensen voor de kerk in hun mooie kleren en ik denk dat er een trouwerij gaat plaatsvinden. We wachten niet en lopen weer terug naar de camping. Komen ook nog die Nederlander van Italiaanse afkomst tegen, die in vol ornaat op zijn Italiaanse racefiets een rondje gaat maken. Hij heeft twee fietsen mee, één om samen met zijn vrouw te gaan fietsen (Gazelle) en één om een toertje mee te maken.

Als we terug zijn komt de zon door en nemen nog een kop koffie.

Zetten de fiets van Bep achterop en laat de mijne nog even staan!

Omdat we de tafel ook al opgeruimd hebben eten we binnen.

Nu nog over het kasteel in Gringon.

De aanblik van Grignan wordt gedomineerd door het kasteel van Grignan, het grootste renaissance kasteel in zuidoost Frankrijk. In 1035 wordt het voor het eerst vermeld in geschriften. Het gebouw heeft dan een militaire functie en is gebouwd op een rots met steile wanden. In de 15e eeuw wordt de strenge burcht door Gaucher Adhémar omgebouwd tot een luxueus kasteel. Zijn zoon Louis Adhémar, gouverneur van de Provence en ambassadeur in Rome, zet de modernisatie voort.

In de 17e eeuw krijgt het kasteel bekendheid dankzij markiezin De Sévigné, Marie de Rabutin-Chantal. Haar dochter, Françoise Marguerite, trouwt in 1671 met de graaf van Grignan en gaat op het kasteel wonen. Er ontstaat een correspondentie tussen moeder, die in Parijs woont, en dochter. Deze brieven zijn heel bekend geworden. In Grignan staat een standbeeld van markiezin De Sévigné. In juni/juli wordt ter hare nagedachtenis in Grignan een festijn gehouden over alles wat met schrijven te maken heeft. De schoonzoon van de markiezin, graaf François de Grignan (voluit: François de Castellane Ornano Adhémar de Monteil, Hertog van Termoli, Graaf van Grignan en Campobasso, Luitenant Generaal van de Zonnekoning in Languedoc en in de Provence) zet de transformatie voort door grote werkzaamheden binnenin het kasteel te realiseren. Met steun van zijn broers, aartsbisschop van Arles en de bisschop van Carcassonne, start hij de realisatie van een nieuwe façade voor de prelaten vleugel, deze blijft echter onvoltooid.

Tijdens de Franse Revolutie is het meubilair van het kasteel verkocht, zijn de façades en de daken neergehaald en is het materiaal verspreid. Het kasteel is verlaten en leeggeroofd.

In 1838 wordt het gebouw gekocht door Léopold Faure, een inwoner van Grignan. Hij begint aan een voorzichtige wederopbouw. De volgende eigenaar Boniface de Castellane, trouwt in 1895 met Anna Gould, dochter van de Amerikaanse bankier Jay Gould. Hij spendeert zo'n 10 miljoen dollar van haar fortuin, onder andere aan de restauratie van het kasteel. In 1906 scheiden ze en is hij genoodzaakt om alle architecturale elementen met een zekere waarde: waterspuwers, schoorsteenmantels, vazen etc. te verkopen om zijn schulden te kunnen betalen.

Tussen 1913 en 1931 worden er eindelijk serieuze werkzaamheden uitgevoerd om de historische waarde van het kasteel te herstellen. Marie Fontaine, de nieuwe eigenaar, restaureert ruimtes, indeling van de vertrekken en de inrichting in de stijl van vroeger tijden.

In 1979 wordt het kasteel aangekocht door het departement van de Drôme. Het wordt in 1993 aangeduid als een historisch monument en als Musée de France, opengesteld voor het publiek.

Na het eten ga ik nog een stukje fietsen. Het is een stuk frisser geworden en daarom mijn vest aan. Ik fiets binnendoor naar het dorpje Colonzelle dat 550 inwoners heeft. Er valt ook niet veel te zien, alleen de kerk, Église de Colonzelle, die van buiten niet mooi is en ook op slot. Rij door naar het dorpje Chamaret dat 525 inwoners heeft. De blikvanger is de toren die is overgebleven van een kasteel uit de 12e eeuw. De rest was in 1646 en 1772 ingestort. Ik ga niet helemaal naar boven want het is niet helder om wat foto’s van de omtrek te maken. Ik kom nog langs de kerk, Église Saint Barthélémy die uit het jaar 1405 is. Ik rij een andere weg terug en kom via Grillon weer op de camping. Dan samen mijn fiets er opgezet en het zeil er over gedaan. Nog even buiten gezeten maar het wordt frisser en de stoelen opgepakt en de thee binnen opgedronken.

Als we aan een wijntje zitten valt er zelfs een paar spatten regen maar is al weer snel over.

We hebben frites en een kip(!) besteld dat ik ophaal. Ik wil wel kip eten maar dan moet Bep hem ontleden! Dat kwam goed, ik de filé en Bep lekker kluiven!, ik hou daar niet van!

Na het eten douchen zodat we fris en fruitig morgen weer op reis gaan!