Fietsen naar Valréas en Gringan

Vrijdag 7 oktober

Gisteravond naar de uitreiking van de gouden Televizier-Ring gekeken. Ik vind er persoonlijk niet zoveel aan en heb ook niet echt naar de genomineerden programma’s gekeken omdat ik daar niet veel aan vind. Maar goed, mensen blij en mensen teleurgesteld en natuurlijk belangrijk van wat voor kleren je aanhebt.

Vanmorgen bewolkt maar niet koud, de Duitse overburen zitten zoals elke ochtend, buiten te ontbijten!

De band van Bep haar fiets is nog hard en halen wij hem naar beneden. Koffie drinken en dan om kwart voor elf gaan we naar Valréas. Had een route gevraagd bij de receptie, toen ik brood ging halen. We konden over rustige wegen naar Valréas. Fietsen geparkeerd en het stadje in. De zon was er inmiddels door gekomen en de vesten konden uit.

Valréas heeft 10.000 inwoners en ook al bewoond in de oudheid. Het kanton Valréas is al eeuwenlang een Enclave des Papes genoemd. De oorsprong begint in de 9e eeuw tijdens het rijk van Karel de Grote. Valerius vestigde zijn landgoed aan de oevers van de rivier La Coruna en heeft zijn voornaam aan de stad gegeven. Later is dat dus verbasterd tot Valréas. Er is een Priorij gevestigd en in de 13e eeuw is er een kasteel gebouwd. In 1317 kocht Paus Johannes XXII Valréas en plaatste het onder gezag van de Heilige Stoel. De Pausen die hun bezittingen wilde uitbreiden kochten andere steden en verruilde Grillon voor hun bezittingen in Montemilar. In 1562 werd de stad geplunderd en haar verdedigers afgeslacht. Rond 1840 creëerde Ferdinand Revoul karton in Valréas. Toen in 1897 de spoorlijn kwam werd Valréas de hoofdstad van de kartonnen verpakkingen.

Tijdens WOII werden op 12 juni 1944 53 verzetsstrijders geëxecuteerd in de stad. Het Hospitaal was een schuilplaats voor de Joden.

We lopen naar het Château de Simiane dat nu fungeert als gemeentehuis. Verder naar Notre Dame de Nazareth waar we nu wel binnen kunnen. Eenvoudig en ook vrij donker. Wel wat mooie zijaltaren. We willen nog naar de toren maar de toegang is met een hek afgesloten. De toren is uit de 12e eeuw. We lopen nog een paar straatjes door en gaan terug naar de fietsen die bij een Protestantse kerk staan. We fietsen naar de Lidl om de wijnvoorraad aan te vullen.

Als we terugkomen bij de fietsen staat er een man met een hondje. Hij begint te praten en blijkt een Nederlander te zijn van Italiaanse afkomst. Is bijna 80 en fietst nog op een oude Gazelle racefiets. Ze hebben hem er 450 euro voor geboden maar hij doet hem niet weg. Ik vraag hem of Peter Post er nog op gereden heeft maar dat is niet zo. Zijn vrouw is binnen en er ontstaat een aardig gesprek. Ze zijn 56 jaar getrouwd en heeft haar met een vakantie van haar in ItaIië leren kennen, enz, enz.

Wij op de camper aan en het is al twee uur dat we gaan eten. Om half drie ga ik op de fiets naar Gringan. Daar staat een kasteel en ga dat bezoeken. Binnendoor en een stukje over de doorgaande weg. Moet steil omhoog en kom dan bij het kasteel.

Morgen het verhaal van het kasteel.

Ga weer terug, maar nu helemaal over de doorgaande weg. Er is naast de onderbroken lijnen nog ong. één meter voor de fietsers. Maar best de ondersteuning nodig want het is behoorlijk glooiend.

Ben theetijd terug en het is toch heerlijk weer geworden. Kunnen ook het wijntje buiten opdrinken.

Werd vandaag 25 graden! Het is toch heerlijk om hier te wonen met die mooie natuur, bergen om je heen en een goede temperatuur. Maar toen ik langs de kerk reed stond er een begrafenisauto voor de deur, dus mensen gaan hier ook gewoon dood.

Bep gaat om half zeven naar binnen om het eten te bereiden. Na het eten ruim ik de boel buiten op en zet de fietsen vast.

Dan naar binnen en dit in elkaar flansen.